Blues Peer #34 Festival (dag 1) Peer (13-07-2018) reporter & photo credits: Freddie info organisatie: Blues Peer © Rootsville 2018

Voor sommigen onder ons is "half-oogst" een maand om naar uit te kijken, voor de blues liefhebbers in België en omliggende landen is dat half-juli, want dan is er al voor de 34ste keer "Blues Peer". Algemeen beschouwd als de hoogmis van de blues in België is het aan het nummer 78 in de Deusterstraat van de Limburgse gemeente Peer drie dagen feest. De voorbije soms rumoerige periode mag en moet nu stilaan wel worden afgesloten. De twee laatste edities gingen terug de goede kant op al blijf ik nog steeds met een kater zitten door het 'live on tape' optreden van ZZ Top ;-). De "Blind Boys of Alabama" kunnen we waarschijnlijk ook beginnen afschrijven na het overlijden op 88-jarige leeftijd van Clarence Fountain op 4 juni van dit jaar. Alles op de schouders van Jimmy Carter kan ook voor deze 'youngster' uit 1929 een ietsje teveel gaan worden.

Spons erover en dus met vernieuwde krachten de editie van 2018 tegemoet gaan en dat deden ze hier dit jaar nu eens zoals het hoort. Niet het lange wachten en gissen naar wat namen want al vlug werd er John Hiatt en Kenny Neal voorgesteld. Zijsprongetjes worden door de blues fans getolereerd zolang het maar in het straatje van onze geliefde blues past, trouwens het is algemeen geweten dat je zelden of nooit voor iedereen goed kan doen. Een schoolvoorbeeld van zulk een aanvaarbare zijsprong zijn dit jaar Little Steven and the Diciples of Soul. Het kankeren dat er nog weinig blues te programmeren zit ook maar in het 'kopke' van sommigen want eerlijk met wat er iedere week binnen komt aan nieuw materiaal daarmee kunnen we nog jaren verder. Akkoord een John Lee Hooker, BB King, Clarence Gatemouth Brown, Koko Taylor, Etta James of een Allen Toussaint zullen niet meer op de affiche prijken maar in de "local bars" van New Orleans, Chicago en Memphis zitten er nog heel wat te wachten. Dus Patriek'ske, na dit weekend een tripje richting "Bourbon Sreet" of "Beale Street" om eens verse lucht op te snuiven kan helemaal geen kwaad ;-) en neem de Jan maar mee, het zal jullie deugd doen.

Als allerlaatste en exclusieve "headliner" kwam dan plots nog een Van Morrison uit de bus en nu maar hopen dat we nog een 'Cristalleke' mogen nuttigen tijdens het optreden. Het is uiteraard niet meer het 'zuipen' van in de good ol'days maar toch drinken we hier op "Blues Peer" nog altijd graag een pintje, ook tijdens de concerten. Violà deze voorzet kon ik niet laten liggen nu dit weekend ook nog de finale wordt gespeeld van het WK. Nee en een groot scherm tijdens het optreden van Walter "Wolfman" Washington en Ruhtie Foster zou gewoonweg heiligschennis zijn. De "MC" van dienst is net als vorig jaar de Tröckener Ke(t)ck Rick De Leeuw en gelukkig krijgt hij dit jaar assistentie van Ben Lambrechts en zo zullen die van Blues Lee misschien ook wel komen supporteren. Als eerste aan het woord op deze vrijdagavond is er Ben.

De opener van deze 34ste editie is weggelegd voor onze eigenste "Tensfield". Dit viertal met als stelplaats Leuven (niet Leuven Centraal) brengen verfijnde blues met soms een jazzy knipoog. Voor mij waren ze zelfs de revelatie op de "Belgian Blues Challenge" in 2016. We kunnen deze "Tensfield" nog als youngsters aanschouwen daar ze pas in 2013 werden opgericht. Het viertal bestaat uit Raffe Claes (vocals, guitar), Koen Geudens als toetsenist en een solide ritme sectie met als drummer Jurgen Moelans en aan de gitaar met de dikke snaren Geert Zonderman. Toch al een pluim op de hoed van "Tensfield" om "Blues Peer" te mogen en kunnen openen.

Hun opener 'Up To Tesfield' lijkt me meer dan uitnodigend om de vroegste festivalbezoekers naar het podium te lokken. Verbazend genoeg is er zelfs al een heuse fanclub komen opduiken hier op Peer. "The Joker" is nog eentje dat we allemaal wel al kennen en de kracht van deze "Tensfield' komt bloot te leggen. Echte 21th century blues met soms een jazzyjasje maar desalniettemin onder houdend genoeg om iedereen hier te blijven boeien. Certituden hier op ''Blues Peer' zijn ook "The Joker Smile" en "Freeze The Clock". Helaas zijn hun 45 minuten hier opgebruikt en nemen ze met 'Providential' afscheid van Blues Peer en hun fans. Good job!

Ziezo de kop is eraf! De tweede formatie op de affiche, daar keken we eerlijk gezegd ook al een beetje terug naar uit. Deze fijn besnaarde Americana, gopsel en soul van "Blues Angels" daar was ik in een vorig leven al fan van en dus is het weer uitkijken wat ze hier vanavond komen brengen. Deze vier wonderbaarlijke stemmen bestaan uit Kathleen Vandenhoudt, Pascal Michiels aka Billy & Bloomfish. Voeg daarbij nog de familie De Bruijn met Anneke en broer Jan en je weet onmiddellijk dat het heerlijk zal klinken. Deze "Blues Angels" worden nog versterkt door Pieter Van Bogaert aan de Hammond. Dit is blues, soul, gospel en nog veel meer in één pakketje! De allerlaatste keer dat ik deze "Blues Angels" aan het werk zag was op was op de 10de editie van "Blues Oan Daa Stoazze", nu al zo goed als 8 jaar geleden. Kathleen en Pascal zien we nog met regelmaat en ook Anneke zagen we in 2016 nog op de "Tribute to the Ladies of Soul" in "CC Palethe" te Overpelt. De warme 'swampy blues' stem van Jan dat is nog maar geleden van op "Be-Mine Blues' vorige maand.

Sterker als met "Happy Man" kan je niet beginnen en niets lijkt hier nog op een 'early friday' op Peer. De afwisselende stemmen al dan niet georkestreerd door de diverse percussie toestanden maken het hier tot een lust voor oog en oor. Sterker wordt het nog met een oudje van Sam & Dave en hun soul klassieker uit de 60-tiger jaren en met deze "You Don't Know What You Mean To Me" lijkt het hier met hun arrangement een eigen original. Voor Nina Simone haar "Sinner Man" wordt het woord volledig gegeven aan Ann de Bruyn waarna we een wisselend aantreden krijgen van zowel Kathleen, Pascale, Ann en Jan en Pieter al dit moois nog extra komt te versterken met zijn "B3'. "Let The Good Times Roll", ja daar hoeven deze "Blues Angels' ons niet voor aan te moedigen en vinden we allen dat deze 60 minuten veel te kort waren. Kiekebisj!

De avond begint zijn intrede te maken hier op de weide van Peer en dus tijd voor een dosis ambiance. Als 'batteur' van de succesvolle Belgische rockformatie "The Scabs" heeft Frankie Saenen daarnaast nog een meer dan lucratief nevenproject en dat is "Cosmo's Foger-T". Kort samen gevat het is de beste tribute band voor John Fogerty zijn 'Creedence Clearater Revival' die er ooit heeft bestaan. Aan de zijde van Frankie 'Fogerty' Saenen staan Jo Neyskens en zijn spitbroeder van bij de Scabs, bassist Geert Schurmans. Uiteraard worden de talrijke hits van CCR hier vanavond meegezongen. Hey Tonight, Gonna be Tonight Don't you know I'm flyin'Tonight, Tonight, Tonight.

Een voorspeld rondje nostalgie was het met nummers als 'Born on The Bayou', 'Green River', 'Suzy Q' en Lodi'. Het werd dus een algemene sing-a-long gedurende een vol uur. Alsof er backstage een bandje werd afgespeeld met daarop 'The Best of CCR' en dat lusten ook de blues adepten wel. Pfff dat was even zweten :-) Voor deze "Cosmo's Fogert-T" leek het erop of ze of ze 10 minuutjes van hun set kwamen af te knippen laar dit was buiten het publiek gerekend, so Frankie goes back to Hollywood, heu...to the stage voor nog enkele waanzinnige uitsmijters als "Fortunate Son" en het heerlijke "Midnight Special" waarvoor special THX. Keep on Chooglin. En ja lichtman je kleurtjes hebben we nu wel gezien :-(

Nog net voor het slapen gaan worden we nog eens ondergedompeld in een sfeer van boogie en onvervalste rhythm 'n blues door de grootmeester Paul Ambach aka Boogie Boy. "Boogie Boy & His Woogies" zullen de tent in een heuse party om komen te toveren, zoveel is zeker. De line-up bestaat uit  Boogie Boy (vocals & piano), Marty Townsend (guitar), Mitya Jansen (saxophone), Lode Jansen (trumpet), Tom Fiorino (bass) en Jamal Thomas (drums).

Een wervelend einde waarvan ik denk de Paul kennende dat het er net ietsje over is. Uiteraard neemt hij vanavond hier de plaats in van een Ray Charles en een BB King en omdat we met zekerheid kunnen zeggen dat beiden niet meer te boeken zijn. De show kan je ook bekijken als een tribute aan Ray Charles, iemand die deze flamboyante Boogie Boy daadwerkelijk heeft gekend. Ook ander werk zoals T-Bone's "Stormy Monday" of blues klassiekers als "Hoochie Coochie Man" maar iedereen gaat zonder meer uit de bol met "Hallelujah I Love Her So", ‘I Got A Woman’ en "What'd 'I Say". Een statement van deze 70-jarige entertainer pur sang, so he's got my mojo working...

Vlug naar "Hotel Coolen, the house of the blues" voor een verdiende nachtrust en morgen voor een 'blues ontbijt' naar de skipiste tegen de middag weer fris en monter terug op post! CU.

Thank You Peer

Hallelujah Blues Peer